Kendi varlığını ilahlaştırıp başkanlarının varlığını yok  saymak değildir. Başkalarını yok sayarak yalnızca kendini merkeze almak değil; hem kendine hem de başkalarına değer vermeyi öğrenmektir.

Duygularını tanımlayıp hayatını yalnızca hissettiklerin üzerine kurmak değildir. Duygularını tanımak önemlidir, ancak hayatı yalnızca hisler üzerinden yönlendirmek, kişisel gelişimin denge yalnızca ihmal etmek anlamına gelir.

Mutluluk ve haz üzerine yoğunlaşıp üzüntüyü, hüznü ve acıyı yok etmek ya da yok saymak degildir. Hayatın yalnızca mutluluk ve hazdan ibaret olmadığını; üzüntü, hüzün ve acının da büyümenin ve anlam bulmanin bir parçası oldugunu kabul etmektir.

"Her şey benim istediğim gibi olmalı" düşüncesine teslim olmak değildir.
Hayatı kontrol etme çabası yerine, değişimle uyumlu bir şekilde hareket etmeyi öğrenmek kişisel gelişimin temelidir. Olumlamalar yapip oturarak mucize beklemek degildir.

Olumlamalar, harekete
geçmeden tek başına bir anlam taşımaz. Gerçek değişim, çaba ve disiplinle gelir.

Enerjiye, evrene tapmak ya da frekans yükseltmek için ritüeller yapmak degildir. Kişisel gelişim, soyut inançlara bel baglamak yerine, gerçekçi ve anlamlı adımlarla ilerlemeyi gerektirir.

Kısaca kişisel gelişim, hayatin içinde her türlü duyguyla ve sorunla basa çikabilme becerisidir.Kendini tanimak, duygularini yönetmek, zaaflarnin farkina varmak ve potansiyelini hayata geçirmek için atilan bilinçli adimlardir. Kişisel gelisim, mutluluga ve huzne, başarıya ve zorluklara aynı olgunlukla yaklaşmayı öğrenmektir.